بیاید برگردیم به 2016، تابستون خنکی که با انیمه آشنا شدم. بلک باتلر
و دیابلیک لاورز رو توی آپارات دیدم.درصد کسایی که انیمه میدیدن
تو ایران چقدر بود؟ نمیدونم، یه آمار کوچیک میگرفتی حدود 5 هزار.
اینستاگرام کلا دو سه تا پیج فلاپ انیمه داشت که پستای زرد
میذاشتن و حقیقتا خیلی فان تر از الان بودن. معروفترین انیمه ها
توکیو غول، اتک که تازه فصل دوش اومده بود، دث نوت و از این قبیل بودن.
وبلاگ من، بالای دو هزارتا بازدید داشت. تبدیل شده بود به
یکی از بزرگترین منابع خبری انیمه طوری که تمام مطالب وبلاگم رو
توی اینستاگرام و تلگرام اسکی میرفتن. اوتاکوها یه کامیونیتی
نه چندان بزرگ بودن. هرکی از راه میرسید برات فاز انیمه بینی برنمیداشت،
چهارتا بچه و جوگیر و عن درار هم میومدن تو فاز دیابلیک لاورز و انیمه های
زرد بودن. الان چی؟ نمیگم بزرگ شدن کامیونیتی اوتاکوهای ایران بده.
فقط نگاه کن! هرچی کصخله ریخته تو فندوم...هرکی از
راه میرسه اره من انیمه میبینم انیمه مورد علاقم فلانه دوتا
مانگایه چاپی خریده و هر هفته تو استوریاش اتک میذاره.
بازم به من ربطی نداره، اما انیمه دیدن افتخار و بزرگی و فلان نیست باور کنید.
میدونید اگه سال 2016 کسی انیمه میدید، بخاطر این بود که انیمه
فان و جالب بود ازش لذت میبردن، ولی الان انیمه دیدن بوی لذت نمیده،
بوی اثبات میده. میخواید ثابت کنید که شما هم حالیتونه، تا حسابتون کنن،
تا بهتون توجه کنن. به بلاگرای اینستا توجه کردید؟ همه شون
زندگی فان و سالم پشت قاب رو نشون میدن، طرف تحریک میشه.
اینکارا رو برای خودتون نمیکنید برای این می کنید تا تفکر بقیه راجب شما عوض بشه.
پس کی میخواید شخصیت خودتون رو نشون بدید؟
مطمئنا کسایی هستن که اون بیرون اون شخصیت رو دوست داشته باشن.
فقط هم بحث انیمه نیست سال 2016 نود درصد جوانان ایرانی حتی
خودم نمیدونستن گرانج چیه، محال ممکنه بگید اینطور نیست.
الان چی؟ اصلا چیزی که میپوشید یک درصد هم ربطی به استایل گرانج نداره.
پس استایل خودت چی میشه؟ همه مثل کارکن های یه کارخونه، یا زندانی ها
یک سبکرو انتخاب میکنن، زنجیر شلوار، پیرهن از یه بند راک
کمربند پانچی، موی رنگ شده و ژستای مثلا خفن!
و حتی به این هم خلاصه نمیشه. جامعه دگرباش ایران رو دیدید؟
یه مرد 30 ساله میاد بگه سلام من شیمیلم؟ تماما همه بچه هایین
که دو مورد بالا رو هستن. همه از روی هم کپی کردن،
باشه یه عده تون درسته گرایشاتتون. ولی، گرایش رو توی بیو نمینویسن.
می بینید؟ اینا همه از اثبات میاد. فقط برای جلب توجه و نشون دادن، شخصیت
خودتون این وسط چی میشه؟ بهترین پوسته خودتون رو در آوردید و انداختید
دور و یه های کپی تنتون کردید؟ که چی بشه؟ مثل دیگران بودن چیش جالبه؟
من که شخصیت متمایز فرد رو بیشتر از یه های کپی پر زرق و برق دوست دارم،
به هرحال همه که قرار نیست از ما خوششون بیاد. مضحکه و پوشیدن لباس
دلقکا هم هیچوقت قرار نیست کسی رو بالا ببره،
پس چرا خودمون رو توی چارچوب قرار میدیم؟ چارچوبی که تیغ هاش
لا به لای زرق و برقش گمشده!اگه بدت اومده، پس رسما
یک سری از این رفتارها رو داری، من شخصا کسایی رو که
خودشون هستن، هر چقدرم که به نظرم کریهه بیاد میپرستم،
تهش یه نقل قولی هم میکنم، اسکار وایلد میگه:
"To difine is to limit"
هرچند که ممکنه همین متن من هم یه شورشی های کپی بسازه، ولی حالا بهم بگو
خود واقعیت رو کجا انداختی؟
